Wspólnym mianownikiem dla indywidualizmu męża i żony jest używanie ich indywidualnych cech do współdziałania, którego wynik końcowy ostatecznie jest korzystniejszy niż suma ich indywidualnych działań.
Ze zjawiskiem synergii spotykamy się każdego dnia, nie zdając sobie z tego sprawy. Na jej temat w rodzinie mówi się bardzo mało, o ile w ogóle porusza się ten temat. Ponieważ synergia jest niewidoczna, niemierzalna, nienamacalna, ale kiedy sobie uświadomisz jak wiele dobrego wnosi do rodziny, możesz zacząć jej szukać na każdym kroku. Pozwolę sobie przyrównać ją do tańca; – wchodzicie na parkiet i w rytm muzyki tworzycie coś, co jest pewnego rodzaju choreografią, niezależnie jak ona wygląda – jest waszym wspólnym dziełem. Kiedy jedno z Was się potknie, drugie go podtrzyma. Schodząc z parkietu, oboje czujecie, że odtańczyliście swój taniec. Innym porównaniem jest orkiestra symfoniczna. Kiedy spotykają się razem skrzypce, altówka, flety, trąbki, organy, fortepian, kontrabas, wiolonczela, finalnie łączą się ze sobą dźwięki i swym efektem wprowadzają w zadziwienie słuchacza. Pojedynczo byłyby tylko monotonnym dźwiękiem, a razem współtworzą czarujące, piękne brzmienie, wywołując emocje u słuchacza, wprowadzając go w błogi spokój i zapadając na długo w pamięci. Ostatnim porównaniem będzie gęsi klucz. Jak przyjrzysz się uważnie temu zjawisku, dostrzeżesz w jaki sposób te ptaki przemieszczają się w locie. Robią to po to, aby z jednej strony wspierać pozostałe ptaki, a z drugiej, by narzucać tempo i wspierać tego, który w danym momencie pełni funkcję przewodnika. Razem tworzą wspaniałą synergię.
Czy synergia jest ważnym elementem w rodzinie?
Każdy z nas tęskni do miłych doświadczeń i pragnie czuć się we własnym domu przyjemnie, a przede wszystkim czuć się kimś potrzebnym, ważnym i zrozumianym. Do tego potrzebna jest synergia, tworzona przez wszystkich jej uczestników. Dlatego można przyrównać ją do miłości.
Synergia jest jak miłość, dostraja się podczas połączenia i wytwarza twórczą atmosferę, pozostawiając po sobie tęsknotę do przyjemnego stanu.
Jak spojrzymy na nią, jak na coś, co generuje korzyści oraz pożądane efekty i pozostaje w pamięci na długo, tworząc w sercach wszystkich jej uczestników radość, pokój, uczucie zadowolenia, a przede wszystkim chęć bycia częścią całości, wówczas śmiało można powiedzieć, że jest bardzo ważnym elementem, który powinien znaleźć się w każdej rodzinie. W ten sposób będzie generować nieustanną tęsknotę do stanu, w którym wszyscy jej członkowie, będą mieli poczucie, że współpraca w danej rodzinie przekracza indywidualne ich możliwości.
Niepodważalny jest fakt, iż doświadczanie synergii powstaje wówczas, kiedy członkowie rodziny tworzą coś razem, natomiast ze względu na różnorodność charakterów, temperamentów, potrzeb, przekonań, myśli, itd., każdy będzie przeżywał i doświadczał ją inaczej. Jedno jest pewne; wszyscy odczują, że się w niej znaleźli i doświadczyli na własnej skórze. Można zatem przyrównać ją do panującej atmosfery, w której każdy jej członek doświadczy przyjemnego lub przykrego odczucia. Kiedy członkowie rodziny zgodnie dążą do realizacji wspólnego celu i mają poczucie odpowiedzialności za jego osiągnięcie, synergia staje się jak jedność. Wyrasta na indywidualnej wewnętrznej motywacji każdego członka rodziny, po czym w wyniku interakcji pomiędzy wszystkimi członkami rodziny zaczyna zacierać się granica pomiędzy pracą dla własnego „JA”, a pracą dla „MY”. W ten sposób każdy członek rodziny pozostaje indywiduum i jednocześnie organizmem grupowym. Taka postawa pozwala wszystkim pozostać na chwilę jednomyślnym.
Każdy członek rodziny jest indywiduum i jednocześnie organizmem grupowym, co pozwala wejść w jednomyślność, po czym zaciera się granica pomiędzy pracą dla własnego „JA”, a pracą dla „MY”.
W tej sytuacji synergię możemy rozpatrywać jako pętlę sprzężenia zwrotnego. Kiedy się pojawia, rodzi potrzebę, aby ją podtrzymywać i napędza radość. Radość doprowadza do przyjemnego uczucia i chęci wspólnego tworzenia z większą częstotliwością, ponieważ to jest ten moment, w którym członkowie rodziny odkrywają i zarazem poznają siebie, swoje mocne strony, talenty, słabości i pozwalają każdemu z osobna być sobą, dopasowując się jak puzzel do drugiego puzzla. Ten stan pojawia się dokładnie z chwilą zawiązywania się synergii.
W jaki sposób tworzyć synergię w rodzinie?
Aby synergia zapanowała w rodzinie, jak ze wszystkim należy włożyć sporo wysiłku. Wysiłek dotyczy nie jednej osoby, ale wszystkich biorących udział w tworzeniu synergii. Niemniej jednak, aby nie przerzucać ciężaru z jednej osoby ma drugą „ty zacznij”, „jesteś starszy”, „jesteś mądrzejszy”, „to twoja rola”, powinien wyłonić się lider, który jest otwarty na różnorodne propozycje, wie, albo chce stawić czoła rozwiązywaniu problemów, jest zdeterminowany, by ratować związek / rodzinę, czuje się na siłach, by taką synergię stworzyć. Tym liderem może być osoba, która już rozpoczęła pracę nad sobą, albo pragnie zacząć; nie dąży do narzucania swoich wartości, przekonań i racji, ale szuka wspólnego mianownika; uwzględnia potrzeby pozostałych członków rodziny; nie wstydzi się otwarcie komunikować o swoich uczuciach, emocjach i przemyśleniach. Pozbawiona jest dominującego indywidualizmu, umie przepraszać i dziękować, porozumiewać się podczas komunikacji, słyszeć podczas słuchania, kochać siebie i innych, przyjmować napominanie, upominać w miłości z łagodnym tonem, mieć serce sługi, nieustannie rozwijać swoje trzy sfery życia: duchową, fizyczną i psychiczną, nauczać pozostałych członków rodziny, szanować i akceptować swoje prawa i prawa innych.
Warto podkreślić, że współpraca nie przychodzi z łatwością i nie zawsze wysiłek jednej osoby kończy się sukcesem. Nawet silny lider może nie podołać wyzwaniu, ale jego świadomość o sobie samym, o ograniczeniach, które posiada, pozwala mu na wyjście poza własne schematy i dopuszczenie myśli, że pozostali członkowie rodziny poprzez swoje odmienne doświadczenia i przekonania mogą wnieść wiele pozytywnych wartości, które wpłyną na efekt końcowy i wygenerują więcej rozwiązań dla danego problemu, czy sytuacji. W ten sposób dana osoba zasiewa w sobie myślenie synergiczne i otwiera się na pozostałych członków rodziny.
Myślenie synergiczne niesie za sobą wiele pozytywnych następstw i otwiera drzwi do wspólnych działań, w celu osiągniecia porozumienia.
Częstym faktem dojścia do synergii jest poprzedzający ją moment asynergiczny. Tak było u nas. Synergia nie zrodziła się w jednej chwili, na początku były trudne sytuacje kryzysowe w różnych sferach życia: – małżeński, wychowawczy, bunt nastolatki, brak porozumienia, jednostronna komunikacja, bitwa o to, kto ma rację, itd. Dlatego jeżeli doświadczasz takich chwil, możesz potraktować je jako moment transformacji. Uchwycić tę chwilę i uznać, że coś do Was mówi, coś o Was mówi. Jeżeli jesteś liderem z powyższego opisu, będziesz wiedział w jaki sposób załagodzić sytuacjom kryzysowym, znajdziesz rozwiązanie. Jeżeli stwierdzisz, że chciałbyś od nas uzyskać pomocy, możesz poprzez formularz skontaktować się z nami i opowiedzieć o swoim problemie.
Nie można pominąć w tym momencie drugiej opcji, gdzie w przypadku braku lidera, może dojść do ciągłej asynergii w rodzinie, w której atmosfera będzie nie do wytrzymania i każdy będzie się trzymał od niej z daleka.
Podsumowując dzisiejszy wpis, chcę pokazać jak ważną rolę odgrywa w naszych rodzinach synergia. Synergia, która jest wyrazem miłości, szacunku i uznania dla inności poszczególnych członków rodziny. Synergia, która sprawia w każdym członku rodziny poczucie, bycia zrozumianym, akceptowanym takim jaki jest i potrzebnym do tego, by stworzyć całość.